نسبت به مهاجرت قضاوت نکردم؛ در تئاتر به کارگردانان زن اعتماد نمی‌کنند!
درباره موضوع این نمایش توضیح داد: «ایفل» داستان ۲ زوج را روایت می‌کند که قصد مهاجرت به پاریس را دارند. شخصیت اول نمایش آوا مجبور می‌شود بدون همسرش از کشور خارج شود و نزدیک به ۱۰ سال در انتظار می‌ماند اما در نهایت درمی‌یابد که همسرش در ایران تصمیم دیگری گرفته است. برای زوج دوم ماجرا متفاوت است. همسر مرد در فرودگاه قادر به خروج از کشور است، اما مرد با مشکلی روبه‌رو می‌شود. زن می‌توانست برود اما بنا به درخواست همسرش می‌ماند و تاب می‌آورد. در پایان، نمایش در قالب ۲ مونولوگ اجرا می‌شود.
وی افزود: در مونولوگ دوم، شخصیت با وجود مشکلات اقتصادی، نداشتن شغل مناسب و شرایط بد مالی، دغدغه‌هایش را بازگو می‌کند. در این مونولوگ، مخاطب با دغدغه‌های رها شخصیت دوم نمایش آشنا می‌شود. او در پایان به این اشاره می‌کند که در شرایط جنگ و ناامنی، ناچار بودند شبانه با یک کوله‌پشتی خانه را ترک کنند و مدام نگران بودند که چه بر سر خانه‌شان خواهد آمد. او می‌گوید هر کاری کنیم، این خاک و این سرزمین جایی است که در آن زیسته‌ایم و بزرگ شده‌ایم. هر کجا برویم، باز هم مثل اینجا نمی‌شود.
این کارگردان تئاتر در رابطه با رویکرد نمایش نسبت به مساله مهاجرت اظهار کرد: «ایفل» در نهایت قضاوت را بر عهده مخاطب می‌گذارد. در پرده اول شخصیتی که مهاجرت کرده با چالش‌های عجیب و مشکلات فراوان مواجه می‌شود و نتیجه‌ای نمی‌گیرد. در مقابل، شخصیتی که مانده، به دلیل بستر اقتصادی و اجتماعی در شرایط دشواری قرار دارد. در نهایت، نمایش نه مهاجرت را ستایش می‌کند و نه آن را مذموم می‌داند، بلکه موضوع «انتخاب» را در شرایط فعلی برجسته می‌سازد. حدود ۸۰ درصد وقایع نمایش بر اساس اتفاقات واقعی است که برای یکی از زوج‌ها رخ داده و تنها با خلاقیت نویسنده در قالب نمایشی قرار گرفته است.
چه فرقی می‌کنه زن یا مرد، مهم کیفیت و خلاقیته
پاسخحذفامیدوارم نسل جدید این کلیشه‌ها رو بشکنه
پاسخحذف